فرق بین گوش دادن و شنیدن چیست ؟

در ادبیات سنتی ایران، همواره یک نکته هست که به آن تاکید زیادی شده است و آن هم این است: «گوش جان». بدین معنا که هنگامی که کسی با «گوش جان» به سخنان شما گوش دهد، دقیقا در حال اجرای همان نکته ای است که متخصصان علوم ارتباطی از آن سخن می گویند. یعنی این شخص دارد به صورت فعالانه به اطلاعاتی که شما به صورت کلامی منتشر می کنید، توجه می نماید. در ساده ترین حالت، می توان گفت که «شنیدن» تنها یک فرآیند فیزیکی و جسمی بوده و «گوش دادن» یک فرآیند ذهنی است.حال اگر بخواهیم اندکی تخصصی تر توضیح دهیم، بایستی به حرکت امواج صوتی اشاره نماییم. ما می توانیم از لحظه ای که امواج صوتی توسط دستگاه کلامی گوینده منتشر می شود، تا لحظه ای که این امواج توسط شنونده درک می شوند را به صورت چند مرحله در نظر بگیریم. در مورد «شنیدن» هنگامی که این امواج صوتی به گوش شنونده می رسد، متوقف می شود. این مورد را ما در زندگی عادی خود به کرات داریم. مثلا هنگامی که در پیاده رو شلوغی راه رفته و همهمه صدای اطرافیان را می شنویم. اما متوجه نمی شویم که این افراد چه می گویند. حتی در مواردی که در هنگام رانندگی بوده و به موسیقی گوش می دهیم، در مواقعی که فکرمان مشغول چیز دیگری است، شعر موسیقی را گوش نداده و تنها آهنگ آن را به خاطر می سپاریم. همه این ها مثال هایی از «شنیدن» هستند.